Over Vietnam

Waar 100 miljoen mensen samenleven op een relatief kleine oppervlakte. Resultaat: veel voorzieningen. Elke grote stad heeft ook een Big C supercenter.

Waar het (betaalbare) eten niet zo speciaal is: noedelsoep. Het zijn kleine porties en de rijstnoedels zijn niet erg voedzaam.

Waar extreem low-budgetreizen (1 euro/dag) mogelijk is door de gastvrijheid en de verkrijgbaarheid van brood. De aanschaf van een pot honing werd een investering.

Waar de kustroute te mijden valt: plat, recht, saai, regen en de mensen zijn minder hartelijk.

Waar de Ho Chi Minh Highway dan weer een echte aanrader is: rustig, supervriendelijke mensen en een relief dat erg fietsbaar is.

Waar velen geen reiziger zien lopen of fietsen, maar wel een portefeuille. Af en toe werd me uitdrukkelijk om geld gevraagd, zonder enige reden. Kindjes laten ook al eens "Hello, money!" horen. Prijzen zijn ook erg variabel. Vraag dan ook altijd 1st de prijs vooraleer iets te bestellen. Gelukkig ben ik niet afhankelijk van hen voor transport.

Waar er weinig auto's zijn, dit in tegenstelling tot de scooters.

Waar de mensen echt supervriendelijk zijn en altijd wel een stralende glimlach boven kunnen toveren.

Waar alle kindjes uit het huis komen gelopen (soms van 3 kanten tegelijk) met "Heelllooo!" en dit niet stoppen eer je hen groet.

Waar de grensovergangen zonder bagagecontrole verlopen (Lao Cai en Cao Treo).

Waar overal ATM automaten zijn die ongeveer 20.000 VND (1 USD) comissie rekenen. Best dus om wat grotere bedragen af te halen.

Waar ze hond eten.

Waarvoor een visum best duur is (40 euro), maar gemakkelijk te verkrijgen. Ik vond het zeker waard om een andere cultuur te zien.